Please use this identifier to cite or link to this item:
http://dl.iem.iums.ac.ir/handle/Hannan/713| Title: | پلي نوروپاتي قرينه انتهايي ديابتي: نقش معاينه باليني در غربال گري |
| Authors: | عقيلي رخساره سادات, خمسه محمدابراهيم, برادران حميدرضا, عقيلي سيدمجتبي, ملك مجتبي |
| Subject: | ديابت شيرين(Q3)پلي نوروپاتي ديابتي(Q2)معاينه بدني(Q2)غربال گري(Q3) |
| Issue Date: | 1392 |
| Abstract: | سابقه و هدف: اين مطالعه با هدف تعيين فراواني پلي نوروپاتي قرينه انتهايي و نقش معاينه باليني در تشخيص نوروپاتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام گرفته است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي که در سال هاي 1389-1388 انجام شد تعداد 107 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 با پرسش نامه ميشيگان، مورد بررسي قرار گرفتند. اين پرسش نامه شامل دو بخش مصاحبه و معاينه باليني مي باشد. مصاحبه شامل علائم حسي مثبت و منفي، ضعف، کرامپ عضلاني و تشخيص قبلي نوروپاتي ديابتي و معاينه باليني شامل مشاهده ظاهر پا، زخم، رفلکس آشيل، درک ارتعاش و وضعيت حسي پا با استفاده از مونوفيلامنت بود. يافته ها: 72 زن و 35 مرد مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين سن بيماران و طول مدت ابتلا به ديابت به ترتيب (10.2±) 57.6 و (7.3±) 10.2 سال بود. فراواني نوروپاتي بر اساس معاينه باليني 78.5% بوده است. رفلکس آشيل در 67% از بيماران در هر دو پا وجود نداشت، درک ارتعاش در 25% از بيماران مختل بود در حالي که تست مونوفيلامنت در 86% از بيماران در هر دو پا نرمال بود. نتيجه گيري: نتايج نشان دهنده نقش کليدي معاينه باليني در تشخيص نوروپاتي قرينه انتهايي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مي باشد. بالا بودن فراواني نوروپاتي در بيماران مبتلا به ديابت اهميت غربال گري سالانه، ارزيابي بيش تر، برنامه ريزي و مديريت را در اين بيماران در کلينيک پاي ديابتي بيش از پيش آشکار مي سازد ولي به دليل نرمال بودن مونوفيلامنت در اکثريت بيماران حساسيت اين روش در غربال گري نوروپاتي ديابتي مورد سوال مي باشد. |
| URI: | https://www.sid.ir/fa/JOURNAL/ViewPaper.aspx?id=197946 http://dl.iem.iums.ac.ir/handle/Hannan/713 |
| Type: | Article |
| Appears in Collections: | Diabetes |
Items in HannanDL are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.